Fred Moorman zit volop in een midlifecrisis. Ooit rende zijn zoon David naar hem toe wanneer hij thuiskwam. Nu begint de tiener al te zuchten vooraleer zijn vader uitgesproken is. Met zijn vrouw schiet hij niet veel beter op. Hun communicatie verloopt stroef. En dan is er nog de benedenbuurvrouw met haar mottige hond en zijn onuitroeibare stank. Freds leven zit dus in een dipje, totdat hij in de bioscoop een oude schoolvriend tegen het lijf loopt. Max G. heeft alles wat Fred ontbeert: een trendy kameraad, een langbenige vrouw, een sensuele Oekraïense vriendin een een zilverkleurige Cabriolet. Verblind door glitter, roem, macht en geld infiltreert Fred in Max' kringen en wordt er getuige van hoe deze mannen de wereld volkomen naar hun hand zetten. Om deel te blijven uitmaken van Max' bende moet Fred zich regelmatig bewijzen. Wanneer hij onder dwang moet deelnemen aan de quiz van de populaire televisiepresentator Erik Mencken, distantieert hij zich van Max door doelbewust een verkeerd antwoord te kiezen in de finale. Wat als een droom begon, mondt uit in niet ongevaarlijke flirt met intimidatie en geweld.

In Odessa Star komt de sarcast in Herman Koch naar boven wanneer hij zich uitlaat over de Belgen: "Maar dan kom je een keer in België en besef je met een schok dat Suske en Wiske juist wel op de werkelijkheid zijn gebaseerd. Letterlijk op elke straathoek zie je de Lambiks, de Jerommekes en de Tante Sidonia's voorbijschuiven. Er is dus helemaal niet karikaturaals aan die personages. Ze lopen gewoon in het echt rond. Ze zijn echt zo lelijk". Daar waar Koch vroeger op even sarcastische wijze de vloer aanveegde met het zelfbewuste beeld dat de Nederlander van zichzelf heeft in zijn verhalenbundel Dingetje (de Nederlander zou antiracistisch, tolerant, ecologisch bewust' zijn), plaatst Koch de Nederlanders in Odessa Star op een voetstuk: "Objectief gezien hoeven wij ons nergens voor te schamen: Nederlandse meisjes behoren tot de mooiste van de wereld, dat weet iedereen". Enerzijds is Odessa Star een spannende en onderkoelde komische misdaadsoap waarin Koch marginale types en fascinerende omgevingen neerzet. Anderzijds heeft Odessa Star veel weg van een eigentijdse zedenschets waarin vooral de immoraliteit van Max en Fred bijblijft. Aanbevolen lectuur voor liefhebbers van Herman Brusselmans. [Nicolas Verscheure] Verberg tekst

Herman Koch (1953) schreef met ‘Odessa Star’ een roman die speelt in het milieu van maffiose criminelen (type Klaas Bruinsma, Willem Holleeder). Koch laat zijn hoofdpersonage Fred Moorman, een keurige burgerman, in contact komen met een oud-klasgenoot, inmiddels bekend als Max G. Deze Max bewerkstelligt moeiteloos afrekeningen in het criminele circuit en Fred raakt geïntrigeerd door dit snelle en keiharde wereldje. Als Max voor Fred wat klusjes gedaan heeft, is het Freds beurt iets terug te doen. Het verhaal blijkt gaandeweg steeds meer een perfect uitgedacht samenspel van motieven en werkt naar een onontkoombare climax toe. Koch weet de spanning voorbeeldig op te bouwen, zet geloofwaardig en met humor en ironie de personages neer en construeert zo een perfecte satirische thriller die zich in een adem laat uitlezen. Het zou een beangstigende sleutelroman kunnen zijn, maar ook een bijtende persiflage op schuivende normen en waarden. Kleine druk.