Ze hadden d'r met hun klauwen van af moeten blijven, en al helemaal niet moeten verven. Waar is het groen! Waar is het roze! WIT! Hoezo wit?!

Die groen-roze art-decostrepen waren helemaal Kerouac, zo zag het pompstation eruit toen Jack Kerouac eind jaren veertig naar binnen slenterde, en zo kwam deze plek aan bod in On the Road, zijn in 1957 gepubliceerde roman.

'Het was prachtig in Longmont. Onder een ontzaglijk oude boom lag een groen gazon dat bij een benzinestation hoorde.''En na een verkwikkende slaap vol bedompte dromen over mijn vroegere leven in het Oosten stond ik op, waste me in het herentoilet van het benzinestation.'

Ik zag het benzinestation/pompstation in 2007, wat allejezus GROOVY was, en liep naar binnen en buiten, en dichter bij zijn mind kon ik niet komen, als de hooggeëerde geheime gast van zijn universum, spiritueel tankend bij Kerouac.

Dit was ooit het oude pompstation van Jack Kerouac, Johnson's Corner - oorspronkelijk gevestigd in Longmont, Colorado.

Met GROENE & ROZE strepen nog, dus, buitengewoon gammel en verloederd in zijn soort, sfeervol tot aan de rand. De voorkant lag open, alsof de tanden uit iemands mond waren geslagen. 'MC Motors', waren de nog zichtbare letters. Het dak lag verderop. Ooit zal het worden opgeknapt, zei een voorbijganger.

Zonde, zonde! Opgeknapt? Wha! Ga nou niet een oude meester een nieuw lied aanleren.

Omdat komend jaar het Jack Kerouac Centennial losbarst - hij werd in maart 1922 geboren en ging in 1969 dood - en de wereld stilstaat bij de literaire wedergeboorte van die dwarse knakker, die Maximale Beatnik, ga ik in gedachten terug naar dat pompstation. In de huurauto samen met fotograaf Daniel 'Dean' Rosenthal die mij op zijn beurt weer 'Jack' noemt, net als in 2007. We spelen On the Road-je, alsof het weer de jaren veertig en vijftig zijn en wij ook van die bongo spelende gasten zijn, krasse kometen uit het funky heelal. Luisterend naar Gerry Mulligan en Lester Young. Met hier en daar een stop, met een Fireball aan de bar, een blik bier voor onderweg, hotelkamers met verzakte bedden en meer verhalen dan er in een auto passen.

Op zoek naar wow, DE opperste wow, op weg naar Nergenshuizen.

Pie-Paaah!Ik heb dan Eenzame reiziger in mijn binnenzak, de verse vertaling van Lonesome Traveller, verspreid door uitgeverij Oevers. Wat dat voor boek is? 'Eenzame reiziger is een verzameling van gepubliceerde en ongepubliceerde stukken etc...', schrijft Kerouac zelf in zijn inleiding van dat boek uit 1960, waarna hij gelukkig ontspoort in zijn beschrijving: 'Werk aan de spoorbaan, werk op zee, mystiek, werk in de bergen, wellust, solipsisme, genotzucht, stierengevechten, drugs, kerken, kunstmusea, straten in steden, een mengelmoes van het leven zoals geleid door een onafhankelijke goed opgeleide arme losbol die overal en nergens naartoe gaat.'

Het was een boek waarin Kerouac verslag deed van zijn reizen door de Verenigde Staten, Mexico en Marokko, en hij Parijs en Londen bezocht, en nog iets met oceanen, bla, bla.

Enfin, lees het maar zelf, leef het maar zelf.

Ga met Jack, die volgend jaar 100 wordt, wees een eenzame reiziger met Eenzame reiziger. Right, Jack!Vooruit Dean!Gas op de plank!

We gaan trouwens niet naar Longmont, Colorado voor dat pompstation, anno nu. Hoor 'ns, want dat was ik nog vergeten te vertellen. Weggesleept! In de zomer van 2003. Toen wij er voor de eerste keer waren, in 2007, stond het al niet meer op zijn originele plek. Gewoon weggesleept, dat pompstation, vanuit Longmonts Main Street naar Prospect New Town, een kilometer verderop. Kostte 160 duizend dollar om 'm te redden, opgehaald door luitjes met literair-historische guts. Het art-decogeval uit 1937, ontworpen door Eugene Groves, een architect uit Denver, staat uit te buiken aan de rand van een nieuwbouwwijk als Historical Landmark. En daar glorieert-ie dus in zijn volle lelijke witheid, volkomen KLEURLOOS & TIJDLOOS. Je kunt je auto in de buurt neerzetten, maar in het pompstation kom je niet binnen, om NET als Jack Kerouac een milkshake te ontvangen, met een glimlach van een lokale schone als bonus. Er staat een hek om het paleis van beton.

Maar er is NIEUW nieuws! David Nassar van Nassar Developments belooft met de hand op zijn portemonnee dat hij er het beste van gaat maken. Hij gaat het pompstation NIET opknappen, maar transformeren tot een aanlegsteiger voor vrije geesten, in de geest van Kerouac. De opening is in het jaar dat Jack 100 wordt, als het goed is.

Yeah, yeah.

Bij deze wil ik het EERSTE exemplaar van Eenzame reiziger, uitgeverij Oevers, overhandigen aan David Nassar.

Uit het Engels vertaald door Arie Storm. Oevers; € 22,50.