Besprekingen
Er is niets zo erg als een gekwetste man
Het opvallendste boek uit het nieuwe aanbod In De mensenzoon plaatst Jean-Baptiste Del Amo het verhaal van een bedrogen man in een grotere, bijna kosmische context. Zo is de mens, toont hij, wreed, rancuneus en gewelddadig.
Een man, een vrouw en hun zoon van negen zijn in een stationwagen op weg naar een huis in de bergen. Voorheen woonden de vrouw en de zoon in een arbeidersbuurt, tot twee weken eerder de man terugkeerde na een afwezigheid van zes jaar. Herenigd met zijn gezin wilde hij naar Les Roches, het huis waar zijn vader helemaal alleen woonde en uiteindelijk ook aan kanker stierf. Pas een hele tijd na zijn dood werd hij gevonden, de helft van zijn gezicht weggevreten door een of ander beest. Veel wordt er niet gesproken in de stationwagen.
Zo begint Jean-Baptiste Del Amo's onheilspellende roman De mensenzoon, waarin het naarmate je de bladzijden omslaat steeds duisterder wordt. Aanvankelijk schijnt de zon. De vader en zijn zoon trekken de bossen in. Ze vinden bronnen, drinken van het lekkerste water dat ze ooit geproefd hebben en maken samen een katapult. Wanneer de jongen er alleen op uittrekt, vindt hij onder het ingestorte dak van een schaapskooi een kolonie slapende vleermuizen, en…Lees verder
Hopen dat het kind aan zijn lot ontkomt
Een vader keert terug naar zijn gezin en vanaf dat moment is de spanning om te snijden in deze bekroonde roman van Jean-Baptiste Del Amo.
Als op een dag, na zes jaar afwezigheid, de vader van de 9-jarige naamloze hoofdpersoon in De mensenzoon voor de deur staat, is dat niet per se goed nieuws. De man scheldt niet, hij slaat niet, hij koelt zijn woede niet op het servies of het meubilair, maar er gaat onmiddellijk een dreiging van hem uit. En die dreiging blijft het hele boek door voelbaar.
Het zit hem in een pols die wordt vastgepakt, in de zachte, ongetwijfeld geruststellend bedoelde woorden die hij zijn vriendin in het oor fluistert. Kleine gebaren, bijna tussen de regels door. Dat is de kracht van deze roman, de vijfde van Jean-Baptiste Del Amo (1981), die vorig jaar bij meerdere Franse literaire prijzen op de longlist terechtkwam en werd bekroond met de prijs van de boekenketen Fnac.
Ook in eerder werk schreef Del Amo, die zelf is opgegroeid in Toulouse, over families in de provincie. In De mensenzoon onderzoekt hij of gewelddadigheid 'erfelijk' is. Het boek opent met een proloog in een bijna dromer…Lees verder
IJle hoogten
Aan bergboeken geen gebrek de laatste jaren. Fransman Jean-Baptiste Del Amo weet met zijn roman De mensenzoon toch te verrassen.
De jongen heeft niks in de gaten. Negen is hij, en hij doet wat negenjarige jongetjes op een landerige namiddag in een arbeiderswijk doen: een balletje trappen, alleen, met de muur als tegenspeler. Buiten zijn gezichtsveld slaat de vader hem gade. Zes jaar is het geleden dat hij de jongen nog zag en de mogelijkheden bruisen in zijn hoofd. Hij weet dat de moeder uit werken is – ze moet twee jobs combineren en maakt lange dagen – en hij weet dat hij de jongen makkelijk kan overmannen. Zijn aftandse auto staat iets verderop geparkeerd en dat jongetje past perfect in de kofferbak. Het zou amper moeite kosten.
Drie weken later host het drietal een berg op. De vader, de moeder, de zoon in een hijgende rij. Ze hebben hun auto op een bergflank moeten achterlaten omdat een gesneuvelde spar de weg versperde. En nu sjokken ze over een steil modderpad omhoog, beladen met zware rugzakken, omgeven door ondoordringbaar woud waar volgens de vader nog een beer in ronddwaalt. Doel…Lees verder